Şimdi anlatacağım hikayenin başrollerinde akıl, hafıza, kalp ve ruh yer almaktadır..
Hafıza şöyle der; “Ne yıldı ama! Sağlık sorunları, bitmek bilmeyen pandemi bi yandan, ekonomik gündem bi yandan, hayat çekilmez oldu!”
Kalp ve ruh söz birliği yapmışcasına der ki; “Neden böyle söylüyorsun yahu, tamam zor bir yıldı ama kendinle ilgili çok önemli bir şey keşfetmedin mi?”
Hafıza merakla sorar; “Neden bahsediyorsunuz, ben neden hatırlamıyorum bu büyük keşfi!”
Kalp ve ruh heyecanla yanıtlar; “Kendi öz benliğini, gücünü.. Artık hayattan ne istediğini, ne beklediğini biliyorsun ve en önemlisi hayallerini gerçekleştirme cesaretine sahipsin!”
Hafıza derin bir nefes alır.. Ve şöyle cevap verir; “Haklısınız aslında.. Bunu nasıl da unuttum..”
Akıl hemen ordan dahil olur bu sohbete. Der ki; “Sevgili hafıza, anlayabiliyorum aslında seni.. Bu yıl gerçekten de hayli zorlayıcıydı.. Ama kendinle ilgili bu anlamlı ve önemli keşif sanki hayatında biraz daha ön plana çıkıyor.. Sence de öyle değil mi?”
Hafıza kafasını sallayarak teyit eder aklı..
Akıl devam eder konuşmasına; “Nacizane tavsiyem, hayatındaki olumsuz deneyimlerden ders çıkararak farkındalık kazanman ve olumlu deneyimlerini sevgiyle anımsaman.. Böylelikle yüzündeki gülücükler hep çiçek açar..”
“Ha şunu da unutmadan söyleyeyim, kalp ve ruh senin en iyi arkadaşların, onları hep dinle, olur mu?”
Sevgilerimle,
Uzm. Psk. Melis Kümbetlioğlu
